İnsanımız kendisini elektronik aletlere öylesine kaptırmış ki evde hastası varsa bile ne yazık ki tabletinden veya telefonundan bir an olsun uzaklaşamıyor.
Oysa ki hayat demek; elektronik aletler değil, bunu iyice anlamamız gerekir!
Yaz geldi, havalar ısındı. Deniz kenarlarında insanlar şezlonglarına uzanmış orada bile telefonla uğraşmaya devam ediyor.
Biraz nefes alın! Düşünün yaşama sevincini de sevdiklerinizden aldığınızın farkında olun unutmayın onlar sizi de çok seviyor.
Farkında olabiliyor muyuz bilmiyorum? Yaşamımız su gibi akıp gediyor...
Ancak evde olsun, iş yerinde olsun, otobüste, kafede vazgeçemediklerimiz telefonlarımız, tabletlerimiz onlarla meşgulken hayatı unuttuğunuzun farkında mısınız?
O kadar bağımlı olduk ki yaşantımızda bir güzel gün doğuyor ve sona eriyor. O canımız kadar sevdiğimiz çocuklarımızın nasılda büyüdüğünün farkında bile olamıyoruz. Ancak başkalarını hatırlatmalarıyla belki bir anlık olsun kendimize geliyoruz. "Senin çocuk maşallah üniversite bitirdi bak doktor oldu" dediklerinde irkilir gibi oluyoruz! Bu daha dünkü çocuk ne zaman okudu da doktor oldu demeye biz cesaret edemiyoruz!
Çünkü o kadar daldık ki sanal aleme farkında bile olamadık diye belki de hayıflanıyoruz ama yine de bu hastalıktan kurtulamıyoruz!
Eskiden çok duyarlı bir toplumduk komşumuzu mahallede yaşayan dostlarımız dolaşırdık. Onların dertlerine ortak olmaya çalışırdık. Şimdi kilo aldığımızı bile sanal alemdeki resimlerden, her beş saniyede bir çocuğun açlıktan öldüğünü o elimizden düşürmediğimiz tabletlerden okuyoruz ama umursamıyoruz; günlük olay olarak geçiştirip gidiyoruz!
Çocuklarımızı çok önemseyip, onlarla çok zaman geçirirsek onların yanlışa yönelmesini elbetteki önleme şansına sahip olabiliriz.
Onların iç dünyasına girmeye çalışırsak onu kendi içimizde büyütüp dışarıdan gelecek tehlikelere karşı koruduğumuzu onlara güven verdiğimizi görürüz ve bunlar çocuklarımız da, "Bak babam annem beni çok önemsiyor" diyerek hayatı daha çok sevmeye başlarlar.
Farkında olurlar ki aile bireylerinin birbirleriyle yakın temasının artması onlarında yaşam kalitesini artıracak düşüncesine katılmalarını sağlamaz mı?
O zaman bütün bunların farkına varabildiysek hiç olmazsa eve geldiğimizde telefon, tablet, bilgisayardan uzak kalarak aile bireyleriyle beraber yaşamanın tadına varsak olmaz mı?